قرآن و مشارکت اجتماعی زنان

تبیین ابعاد گوناگون جایگاه اجتماعی زنان در حیطه باورهای دینی و نیز در ارتباط با آیه قوّامیّت است. قرآن در رابطه با مشارکت اجتماعی زنان نه با نگاه سنتی موافق است و نه با نگاه فمینیستی بلکه حضور زن را در تمام عرصه های اجتماعی مشروع می داند. از سوی دیگر، دغدغه های ناشی از گرایشهای طبیعی زنان و مصالح خانواده سبب محدودیت حضور او در عرصه فعالیّت های اجتماعی می شود. بسیاری از آیه »الرجال قوامون علی النساء« سرپرستی مردان را در حیات اجتماعی استفاده کرده اند؛ این تلقی چندان پذیرفتنی نمی نماید، با این حال بایسته است نظر قرآن را در مورد مشروعیت سرپرستی زنان جویا شویم و آن را با سایر دیدگاه ها مقایسه کنیم. نگاه سنتی، محکومیت زن را تردید ناپذیر می داند. فمینیست ها فرودستی زنان را تحمیلی می دانند. نیز بعضی با تأکید بر حقوق انسانی زنان، به دلایلی، حضور آنها را در تمام عرصه ها عملی نمی دانند. زنان از نظر قرآن به مقام عصمت هم سخنی با فرشتگان و برخورداری از خرد ناب نایل می گردند و پا به پای مردان صعود می نمایند این می طلبد که آنها در تمام عرصه ها حضور مؤثر داشته باشند. بنابراین دیدگاه های فقهی که به صورت مطلق ازدواج، طلاق و تردد زن را در خارج خانه تابع اراده مردان می داند با نگاه قرآن دمساز نمی باشد که به زن اجازه می دهد که مهارت ها و توانایی هایش را در حیات اجتماعی مورد استفاده قرار دهد و پا به پای مرد در عرصه فقر زدایی، تربیت، مقاومت، جهاد و مدیریت حضور پیدا کند. البته حالات روحی زن، مصالح خانواده و اهمیت کارهای اجتماعی، مشارکت اجتماعی زنان را نگران کننده می نمایاند، رعایت این دغدغه ها باعث محدودیت فعالیّت های اجتماعی زنان خواهد شد.